Szlak niebieski Piła – Skrzatusz na terenie gminy przebiega przez porośnięte sosnowymi borami morenowe tereny na północ od Dolaszewa. Na początkowym odcinku wędrujemy przez lasy dawnym traktem prowadzącym z Piły do Skrzatusza. Pod koniec XIX w. były to odlesione tereny użytkowane rolniczo. Wczesną wiosną na trawach porastających wzgórza można zaobserwować chrząszcze – oleice krówki Meloe proscarabaeus (fot 1 – 2). Następnie szlak przekracza drogę Szydłowo-Zawada, prowadzi nią na południe, by szybko skręcić w gruntową drogę (fot. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12) prowadzącą na Górę Dąbrowę (fot. 13, 14, 15) oraz jej szczyt (fot. 16 – 17). W tym rejonie zimą warto rozglądać się za „lodowymi włosami” (fot. do ściągnięcia). Schodząc z niemal całkowicie zalesionego wzniesienia, mijamy po) lewej stronie najgłębsze w gminie wyrobisko kruszyw (fot. 3). W jego sąsiedztwie warto poszukać roślinności psammofilnej, czyli przywiązanej do miejsc piaszczystych (np. muraw szczotlichowych) i rzadkiego chwastu – wyżlina polnego. Po zejściu z Góry Dąbrowy kierujemy się na północny zachód, w kierunku Skrzatusza. Roztacza się stąd rozległa panorama z charakterystyczną dominantą skrzatuskiego kościoła (fot. 18, 19, 20, 21, 22). Po drodze mijamy niewielką osadę – Dąbrowę (fot. 31). Przy drodze stoi XIX-wieczny dwór (fot. 23, 24, 25, 26) (obecnie remontowany przez osobę prywatną). Będąc w połowie drogi do Skrzatusza, po lewej stronie, wśród pól stoi licząca prawie 5 m w obwodzie samotna lipa – pomnik przyrody (fot. 27, 28, 29, 30). Do Skrzatusza wchodzimy od południowego wschodu. Po lewej stronie mijamy pozostałości założenia dworskiego z XIX w. Po dojściu do skrzyżowania dróg przed sobą widzimy jezioro Skrzatusz (fot. 32 – 33), które w 2023 r. wyschło.
