Rozległa równina torfowa, położona na zachodnich rubieżach miasta Piła. Już w drugiej połowie XVIII w. oznaczona była na mapach jako podmokłe tereny otwarte, na których, w części północnej wydobywano torf (mapa Schmettaua z końca XVIII w.). Według późniejszych map, wydobycia torfu zaprzestano, a bagna pokryły się luźnymi zakrzaczeniami (mapa Schroettera, Messtischblaett). Obecnie pokrywają je silnie przesuszone i regularnie użytkowane łąki wilgotne (fot.1, fot.2, fot.3). Na większości powierzchni wytworzyły się ubogie łąki śmiałkowe (zbiorowisko z Deschampsia caespitosa) lub z dominacją kłosówki wełnistej (internet) (zbiorowisko z Holcus lanatus). Wymienionymi wyżej trawom towarzyszą pospolite gatunki łąkowe: kostrzewa czerwona, babka lancetowata, wiązówka błotna, rzeżusznik piaskowy, sit rozpierzchły (internet). Na krawędziach wytworzyły się suchsze łąki z dominacją kostrzewy czerwonej (internet), z udziałem lnicy pospolitej, szczawiu rozpierzchłego oraz gatunków przechodzących z bogatszych muraw napiaskowych, m.in. zawciągu nadmorskiego i mietlicy pospolitej (internet). Tuż pod lasem zachowały się pozostałości ciepłolubnych muraw napiaskowych z dominacją kostrzewy murawowej (internet). Źródliskowy odcinek Strumienia Dolaszewskiego jest stanowiskiem poczwarówki zwężonej Vertigo angustior.
Teren jest regularnie odwiedzany przez okolicznych mieszkańców jako miejsce wypoczynku i spacerów.