Niewielkie i raczej płytkie jezioro (fot. 1) śródleśne, zlokalizowane w Rynnie Jezior Kuźnickich (dawnej rynnie subglacjalnej), otoczone cennymi płatami torfowisk i borów bagiennych. Jego powierzchnia wynosi około 1 ha, a maksymalna głębokość nie przekracza 2 m. Zbiornik łączy ze znajdującym się na północy kompleksem Mokradła w Rynnie Kuźnickiej silnie zarośnięty rów, tylko okresowo wypełniający się wodą. Półpłynne osady jeziorne charakteryzują się małą zawartością wapnia. Pod warstwą torfów otaczających zbiornik stwierdzono zaleganie gytii detrytusowej.
Wysoka zawartość substancji humusowych, intensywnie barwiących wody zbiornika oraz stosunkowo niskie nasycenie wapnia pozwalają na zaklasyfikowanie Kuźnika Bagiennego do jezior dystroficznych. Podobnie jednak jak w przypadku sąsiadujących obiektów (m.in. Kuźnika Olsowego i Jeziora Czarnego) (fot. 2), jego charakter hydrochemiczny nie jest jednorodny. Świadczy o tym, mimo humotroficznego charakteru, obecność zbiorowisk ramienic w toni wodnej. Stwierdzono tu m.in. ramienicę kosmatą, kruchą, delikatną i kolczastą. W wodach przybrzeżnych Kuźnika Bagiennego występuje liczna populacja pływacza drobnego (internet). Na głębokości 1,2 m stwierdzono tu również niewielką ilość podwodnej formy skorpionowca brunatnawego. Bogato reprezentowana jest flora makrofitów zakorzenionych w dnie, o liściach pływających po tafli jeziora. Występują tu m.in. grążel żółty (fot. 3), grzybienie białe i rdestnica pływająca (fot. 4).
Zbiornik otacza pas szuwarów zdominowany przez pałkę wąskolistną, a miejscami również trzcinę. Niższą warstwę tworzy licznie tu występujący zachylnik błotny. Bezpośrednio za szuwarem rozwinęły się torfowiska przejściowe, reprezentowane przez mszar z turzycą dzióbkowatą i torfowcem odgiętym oraz mszar z wełnianką wąskolistną. W ich obrębie spotykane są takie gatunki jak: turzyca bagienna, bagnica torfowa, turzyca gwiazdkowata, turzyca nitkowata, turzyca siwa, bobrek trójlistkowy (fot. 5), siedmiopalecznik błotny (fot. 6), żurawina błotna, rosiczka okrągłolistna (fot. 7) i modrzewnica zwyczajna (fot. 8). W północnej i południowej części kompleksu torfowiskowego wytworzyły się natomiast płaty torfowisk wysokich, zdominowane przez wełniankę pochwowatą oraz torfowce odgiętego i magellańskiego. Przechodzą one w niewielkie fragmenty inicjalnego kontynentalnego boru bagiennego Ledo-Sphagnetum magellanici z bogatą populacją bagna zwyczajnego. Najdalej od jeziora oddalonym typem roślinności są lasy bagienne z olszą czarną, w tym pozostałości olsów torfowcowych Sphagno squarrosi-Alnetum.
