Śródpolna równina torfowa z niewielkim jeziorem, położona na zachodnich obrzeżach miejscowości Skrzatusz. Na początku XIX w. miejsce częściowo zmeliorowano oraz wydobywano w jego obrębie torf. Obecnie całą część zachodnią zajmują gęste zarośla wierzb szerokolistnych Salicetum pentandro-cinereae, tzw. łozowiska. Wśród nich zachowały się enklawy roślinności nieleśnej – dawne oczka wodne, obecnie pokryte roślinnością szuwarową. W części wschodniej znajduje się niewielkie i bardzo płytkie jezioro eutroficzne (fot.1, fot.2), charakteryzujące się dużymi rocznymi wahaniami poziomu wody. W skrajnych przypadkach jezioro wysycha prawie całkowicie, a jego dno pokrywa roślinność namuliskowa ze związku Bidention tripartiti. Zjawisko to potęgują, powstałe niedawno w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu, głębokie stawy hodowlane. Roślinność namuliskową budują tu głównie: jaskier jadowity (internet), szczaw nadmorski, rzepicha błotna i ziemnowodna, uczep zwisły, szarota błotna, rdest szczawiolistny. Towarzyszą im liczne gatunki ruderalne, co jest cechą charakterystyczną tego typu siedlisk: psianka czarna, maruna bezwonna, mlecz polny, konyza kanadyjska, wierzbownica gruczołowata. Ponadto obficie występują drobne mchy i wątrobowce. Jezioro otacza szeroki pas szuwarów trzcinowych Phragmitetum australis, pałkowych Typhetum latifoliae i oczeretu jeziornego Scirpetum lacustris.
