Niewielki zbiornik bezodpływowy (fot.1) o powierzchni około 0,5 ha, zlokalizowany w obrębie wysoczyzny moreny falistej, około 1,6 km na północny zachód od jeziora Łachotka. Geneza jeziora, podobnie jak wielu innych w regionie, związana jest z wytapianiem się brył martwego lodu, pozostawionych przez wycofujący się lądolód. Prawie okrągłe oczko, położone jest malowniczo pośród starodrzewów sosnowych, dębowych i bukowych, posadzonych na siedlisku grądu. Na wiosnę, w runie lasów otaczających zbiornik licznie zakwita zawilec gajowy ( internet). Wzdłuż wschodniego brzegu jeziora wykształcił się wąski pas olsu. Zbiornik ma charakter mezotroficzny. Roślinność wodna i przybrzeżna są skąpe. Miejscami wzdłuż brzegu występują niewielkie kępy szuwaru wielkoturzycowego Magnocaricion. W większości jednak, bezpośrednio z brzegiem jeziora graniczy roślinność leśna. W płytkich zatoczkach jeziora występują płaty okrężnicy bagiennej (internet). Wzdłuż brzegów widoczne są liczne ślady działalności bobrów – powalone drzewa oraz ścieżki.
Miejsce to zasługuje na ochronę w postaci użytku ekologicznego.