Jedna z niewielkich dolinek erozyjnych, rozcinających krawędź wysoczyzny morenowej i uchodzących do doliny Łomnicy, na zachód od Róży Wielkiej. Wypełnia ją płytki zbiornik – rozlewisko, charakteryzujące się dużymi wahaniami poziomu wody. Jedną z głównych przyczyn zatrzymywania wody w zbiorniku jest działalność zamieszkującej go rodziny bobrów, której żeremie (fot.4) zlokalizowane są w południowej części obiektu.
Roślinność budują tu przede wszystkim szuwary wielkoturzycowe (fot.6 ,fot.7), w tym wybitnie torfotwórczy szuwar turzycy sztywnej – Caricetum elatae ( fot.1, fot.2, fot.3). Wzdłuż brzegu występują również fragmenty wysokiego szuwaru trzcinowego – Phragmitetum australis, a także kępy łozowisk – Salicetum pentandro-cinereae. Częste są również niewielkie płaty szuwaru pałki szerokolistnej – Typhetum latifoliae (fot. 5) i szuwaru mózgowego Phalaridetum arundinaceae oraz agregacje situ rozpierzchłego (INT)
Zbiornik otaczają młode, około 35-letnie nasadzenia buka oraz w mniejszym stopniu dębów, w tym inwazyjnego dębu czerwonego. Przy południowo-zachodniej krawędzi znajduje się stara wiata turystyczna.
Według map archiwalnych, w drugiej połowie XIX w. wydobywano tu torf (Messtischblaett, edycja 1877). Obecnie zbiornik wykorzystywany jest do okazjonalnego połowu ryb. Obiekt posiada wysokie walory biocenotyczne. W obrębie silnie przekształconych lasów gospodarczych, stanowi ostoję dla ptactwa wodno-błotnego oraz dla bobrów ( fot.8 ) innej drobnej zwierzyny. Jest również cennym rezerwuarem wody.
Obiekt zasługuje na ochronę prawną jako użytek ekologiczny.