Piława jest prawym dopływem Gwdy, z którą łączy się w miejscowości Dobrzyca. Jej ujściowy, 2-kilometrowy odcinek zachował wysoką naturalność oraz przebieg charakterystyczny dla dolnych odcinków średnich rzek nizinnych. W tym miejscu Piława leniwie meandruje szerokim na około 100 m dnem doliny (fot.1,fot.2,fot.3), pokrytym przez gęste szuwary trzcinowe Phragmitetum australis, pałkowe Typhetum latifoliae oraz turzycy brzegowej Caricetum ripariae i manny mielec Glycerietum maximae. Od strony zboczy doliny, dno obrzeżone jest wąskimi pasami łęgów olszowych (fot.4) ze związku Alno-Ulmion. W obrębie szuwarów zachowały się liczne starorzecza – pozostałości starego koryta Piławy, które chronione są prawem unijnym jako siedlisko przyrodnicze 3150. Charakteryzują się one bogatą roślinnością wodną, m.in. licznie reprezentowany jest tu zespół tzw. „lilii wonnych” Nupharo-Nymphaeetum albae. Walory tego miejsca pozwala podziwiać most pieszo-rowerowy na Piławie, zlokalizowany około 750 m od jej ujścia.
Obiekt ten zasługuje na ochronę prawną w postaci użytku ekologicznego.